Jak rozmawiać z dziećmi o przemijaniu

Zapewne wiele razy słyszeliśmy, że śmierć jest częścią życia.
Dla nas - osób dorosłych - które wiele razy zetknęły się z sytuacją odejścia bliskich osób, jest to najczęściej (pomijając aspekt emocjonalny) sprawa oczywista. Dla naszych pociech, które dopiero uczą się świata i porządku jaki w nim panuje, nie jest to jeszcze takie czytelne. Pokazanie dzieciom, jak wygląda cykl życia jest naszym - dorosłych, a przede wszystkim rodziców - obowiązkiem.
Miesiąc listopad sprzyja rozmowom, w których możemy w taktowny sposób przedstawić najmłodszym te trudne sprawy. Przede wszystkim sama przyroda i zmiany jakie się w niej dokonują mogą ułatwić ukazanie cykliczności i przemijalności wszystkiego co istnieje. W tym okresie obchodzimy też uroczystość Wszystkich świętych, Dzień Zaduszny oraz Święto Niepodległości. Przy tych okazjach także można poruszyć temat upływania i nietrwałości ziemskiego życia. Warto pamiętać, żeby w tych rozmowach wykazać się delikatnością, ale nie próbować nazywać śmierci słowami, które dla dorosłych są synonimami, natomiast u dzieci mogą wywołać niezrozumienie, a nawet lęk. Chodzi tu o mówienie, że ktoś: „odszedł”, „zasnął na zawsze”. Najmłodsi takie wyrażenia rozumieją dosłownie i dlatego, mogą bać się zasypiania czy odchodzenia. Najlepiej mówić o przemijaniu prosto, zawsze w oparciu o prawdę. Warto słuchać pytań dziecka i podążać za nimi. Kiedy nasza pociecha wyrazi smutek czy lęk, nie należy zaprzeczać jego uczuciom, tylko okazać zrozumienie.
My – chrześcijanie – mamy jeszcze tę przewagę, że śmierć jest dla nas początkiem nowego życia, dlatego możemy w taki sposób przedstawić tą nieunikniona kolej rzeczy.